Mu’ammar al-Kaddafi – libijski pułkownik, polityk i ideolog. W latach 1969–2011 Przywódca Rewolucji 1 września. Rządy al-Kaddafiego otrzymały miano dyktatury.

W 1969 roku przeprowadził zamach stanu w którym obalił monarchię. Proklamował utworzenie Libijskiej Republiki Arabskiej a władzę objęła Rada Dowódcza Rewolucji. W 1970 roku desygnowany na premiera i dowódcę sił zbrojnych, urzędy te formalnie sprawował do 1972. W tym czasie przeprowadził islamizację praw i obyczajów. Znacjonalizował niearabską własność i zachodnich towarzystw naftowych. Zlikwidował też amerykańskie i brytyjskie bazy wojskowe. W 1976 państwo zmieniło nazwę na Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna. Zmiana ta była efektem jego programu ideowego zawartego w tzw. Zielonej książce, w której połączył fundamentalistyczne tradycje islamskie z socjalizmem arabskim. W latach 1977–1979 sekretarz generalny Powszechnego Kongresu Ludowego. W marcu 1979 roku zrezygnował ze wszystkich funkcji państwowych; w rzeczywistości sprawował dyktatorską władzę jako tzw. Przywódca Rewolucji 1 Września i zwierzchnik sił zbrojnych.

W polityce międzynarodowej entuzjastycznie odnosił się do zjednoczenia świata arabskiego. Głównym celem jego polityki była likwidacja Izraela. Utrzymywał bliskie relacje ze Związkiem Radzieckim. Prowadził agresywną politykę i angażował się w konflikty w między innymi Czadzie, Ugandzie i Sudanie. Środki na prowadzenie wojen czerpał z eksploatacji złóż naftowych. W latach 80. oskarżany przez Zachód o sponsorowanie terroryzmu. Po atakach lotnictwa amerykańskiego złagodził nieco swoją politykę.

W 2011 roku nie zgodził się oddać władzy w następstwie społecznych protestów. Doprowadziło to do wybuchu wojny domowej. Zginął w strzelaninie pomiędzy powstańcami a wiernymi mu siłami.