Paul Lafargue cytaty
Paul Lafargue
Data urodzenia: 15. Styczeń 1842
Data zgonu: 26. Listopad 1911
Paul Lafargue - filozof marksistowski, działacz i teoretyk francuskiego oraz międzynarodowego ruchu robotniczego.
Urodzony na Kubie w rodzinie francuskich plantatorów, nauki gimnazjalne pobierał w Bordeaux i Tuluzie, w Paryżu studiował medycynę. W czasie studiów rozpoczął działalność rewolucyjną w radykalnych kręgach młodzieży występującej przeciwko dyktaturze Napoleona III i początkowo pozostawał pod wpływem pozytywizmu szkoły Auguste Comte'a i proudhonowskiego anarchizmu.
W 1865 przebywając w Londynie jako wysłannik francuskiego oddziału I Międzynarodówki zetknął się z Karolem Marksem, co w istotny sposób zaważyło na jego dalszej drodze życiowej. W 1866 wszedł do Rady Generalnej I Międzynarodówki. Relegowany z uczelni, ukończył studia medyczne w Anglii w 1868. W tym samym roku poślubił średnią córkę Marksa, Laurę.
W dniach Komuny agitował na jej rzecz w Bordeaux. Po jej upadku, zagrożony aresztowaniem, uciekł do Hiszpanii, gdzie działał przez rok w tamtejszym ruchu robotniczym. Następnie przeniósł się do Londynu i aktywnie uczestniczył w pracach I Międzynarodówki. W 1880 przygotował razem z Jules'em Guesde'em założenia organizacyjne i teoretyczne dla powstającej w tym czasie Francuskiej Partii Robotniczej. Zwalczał wrogie marksizmowi idee, w szczególności znajdujące pewien posłuch wśród robotników francuskich poglądy Proudhona, tzw. possybilistów, rewizjonizm Eduarda Bernsteina i przenikanie idei mieszczańskiej filozofii do ruchu robotniczego. I choć zasadnicza część jego poglądów politycznych i społecznych została ugruntowana przez naukę Marksa, silny wpływ miał nań anarchizm, z którym ponownie zetknął się na emigracji w Hiszpanii.
Powróciwszy do Francji w 1882 działał odtąd do końca życia jako oddany partii teoretyk, publicysta, propagandysta i organizator. Brał udział w ówczesnych głośnych kampaniach politycznych, przemierzał Francję wzdłuż i wszerz jako niestrudzony prelegent i agitator. Dwukrotnie, w 1883 i w 1885, wtrącony na krótki czas do więzienia Sainte Pelagie, gdzie napisał swoją najsłynniejszą pracę, pamflet Prawo do lenistwa. W 1891 został deputowanym do Zgromadzenia Narodowego. W 1911 wraz ze swoją żoną Laurą popełnił samobójstwo, by uniknąć starości.
Cytaty Paul Lafargue
„Dziwaczne szaleństwo ogarnęło klasę robotniczą krajów o rozwiniętej cywilizacji kapitalistycznej. To szaleństwo pociąga za sobą osobiste i społeczne niedole, torturujące od dwóch wieków zmęczoną ludzkość. Tym szaleństwem jest miłość do pracy, wściekła namiętność pracy aż do wyczerpania sił witalnych osobnika i jego potomstwa.“
— Paul Lafargue
Źródło: s. 3
„Filantropi nazywają dobroczyńcami ludzkości tych, którzy sami nic nie robiąc, dla wzbogacenia się dają pracę biednym. Stokroć lepiej by było szerzyć zarazę, zatruwać źródła, niż zakładać kapitalistyczne fabryki wśród rolniczej ludności. Wprowadzenie pracy fabrycznej kładzie kres radości, zdrowiu, wolności, wszystkiemu, co czyni życie pięknym i godnym przeżycia.“
— Paul Lafargue
Źródło: s. 8
„(…) żeby proletariat zdał sobie sprawę ze swojej siły, musi wyzbyć się przesądów chrześcijańskiej, ekonomicznej i wolnomyślnej moralności. Musi odzyskać swe naturalne instynkty, musi ogłosić, że Prawo do lenistwa jest tysiąckroć bardziej szlachetne i bardziej święte niż dotychczasowe Prawa człowieka, wymyślone przez metafizycznych adwokatów burżuazyjnej rewolucji. Musi uprzeć się i nie pracować dłużej niż trzy godziny dziennie, a resztę dnia i nocy próżnować i hulać.“
— Paul Lafargue
Źródło: s. 11
„Confronted with this double madness of the labourers killing themselves with over-production and vegetating in abstinence, the great problem of capitalist production is no longer to find producers and to multiply their powers but to discover consumers, to excite their appetites and create in them fictitious needs.“
— Paul Lafargue, The Right to Be Lazy
„In proportion as the machine is improved and performs man's work with an ever increasing rapidity and exactness, the labourer, instead of prolonging his former rest times, redoubles his ardour, as if he wished to rival the machine. O, absurd and murderous competition!“
— Paul Lafargue, The Right to Be Lazy
„In America the machine is invading all branches of farm production, from the making of butter to the weeding of wheat. Why, because the American, free and lazy, would prefer a thousand deaths to the bovine life of the French peasant. Plowing, so painful and so crippling to the laborer in our glorious France, is in the American West an agreeable open-air pastime, which he practices in a sitting posture, smoking his pipe nonchalantly.“
— Paul Lafargue, The Right to Be Lazy
„Cannot the labourers understand that by over-working themselves they exhaust their own strength and that of their progeny, that they are used up and long before their time come to be incapable of any work at all, that absorbed and brutalized by this single vice they are no longer men but pieces of men, that they kill within themselves all beautiful faculties, to leave nothing alive and flourishing except the furious madness for work.“
— Paul Lafargue, The Right to Be Lazy
„Günde 18 saat çalışmak; işte 18. yüzyıl insanseverlerin ve ahlakçılarının idealleri.
nec plus ultra: daha ötesi yok
çağımızın çalışma yüzyılı olduğu söyleniyor, aslında acının, sefaletin ve çürümenin yüzyılı
kırsal bir yerleşimin orta yerine fabrika dikmektense, veba tohumu ekmek, su kaynaklarını zehirlemek daha iyidir.
yoksul uluslar halkın rahat ettiği uluslardır, zengin uluslarda ise halk genellikle yoksuldur.
modern ordular sadece iç düşmanı ezmek için beslenirler
burjuvazinin sanayi ve ticari yeni ihtiyaçlarına uyum sağlamış protestanlık, halkın dinlenmesini daha az dert etti. dini bayramları azalttı.
in anima vili: değersiz hayat
tacir ve ticaret her zaman aşağılanan bir şey olmuştur antik yunanda
Platon'a göre: doğa ne kunduracı yaratır, ne de demirci. Bu tür meşguliyetler bunları yerine getiren kişileri değersizleştirir.
Yalan söylemeyi ve aldatmayı alışkanlık haline getirmiş tacirlere ise, sitede ancak zorunlu bir kötülük olarak müsamaha gösterilecektir.
Cicero şöyle demektedir: Bir dükkandan saygıya ve hürmete layık ne çıkabilir? Ticaret namuslu bir şey üretebilir mi? Dükkan denen şey dürüst bir insana layık değildir. Tüccarlar yalan söylemeden kazanamadığına göre, yalancı olmaktan daha utanç verici ne olabilir? kim ki kendi emeğini para karşılığı satar, kendini de satar ve köle mertebesine düşürür.“
— Paul Lafargue, The Right to Be Lazy
