Nicolás Gómez Dávila – kolumbijski myśliciel, filozof i teolog polityczny.
Nicolás Gómez Dávila urodził się 18 maja 1913 roku w Bogocie. Jego ojciec był zamożnym kupcem i przemysłowcem. W 1919 roku, gdy miał 6 lat, rodzina wyjechała do Europy, a młody Gómez Dávila kształcił się w kolegium benedyktyńskim. Tam Gómez zachorował na przewlekłe zapalenie płuc, które przykuło go do łóżka na 2 lata. W związku z chorobą, zamiast uczęszczać do zwykłych szkół, pobierał indywidualne lekcje u filologów klasycznych i filozofów. To zaowocowało u niego ogromnym uwielbieniem dla literatury klasycznej, które — po powrocie w latach 30. XX wieku — przyczyniło się do budowy ogromnej prywatnej biblioteki zawierającej około 30 tysięcy woluminów. Nigdy nie podjął nauki na uczelni wyższej.
W 1936 powrócił do ojczyzny i w rok później ożenił się z Emilią Nieto Ramos . Mieli troje dzieci, dwóch synów i córkę.
W 1948 roku przyczynił się do ufundowania Uniwersytetu Andyjskiego w Bogocie.
W 1954 jego brat wydał prywatnym nakładem pierwszą książkę Gómeza Dávili. Był to zbiór notatek i aforyzmów pod tytułem Notas I . Wydrukowano tylko 100 kopii, które zostały rozdane jako prezenty dla przyjaciół. Podobnie stało się z wydanym pięć lat później tomem Textos I.
Gómez nigdy nie przyjął propozycji obejmowania stanowisk związanych z polityką i całe życie był krytykiem i przeciwnikiem demokracji. Ze szczególnym naciskiem krytykował koncepcję suwerenności ludu jako bezpodstawne i niebezpieczne odrzucenie suwerenności Boga. Współczesne ideologie, takie jak: liberalizm moralny, demokracja, socjalizm były głównym celem ataków Gómeza, ponieważ uważał, że świat pod ich wpływem ulega dekadencji i zepsuciu. Nie mógł się również pogodzić z decyzjami Soboru Watykańskiego II, które zmieniły stosunek Kościoła do wolności religijnej, a także przedstawicieli innych wyznań . Jako katolicki tradycjonalista uważał je za zerwanie z Nieomylnym Magisterium.
Podobnie jak Juan Donoso Cortés, Gómez Dávila uważał, że wszelkie błędy polityczne ostatecznie wynikają z błędów teologicznych. Dlatego jego filozofię można scharakteryzować jako pewną formę teologii politycznej.
Zmarł 17 maja 1994 roku w swej domowej bibliotece w Bogocie. Jego publikacje zostały przetłumaczone na niemiecki, włoski, francuski i polski.
